- W jakiej sprawie? - Czy mam jej pomóc uwolnić się od małżeństwa. - Nadal pan nie wspomina - zauważył Keenan - jaki rodzaj wyjścia pan zaproponował. - Czekałem z tym na jej odpowiedź. - Ale musiał pan mieć w zanadrzu konkretne rozwiązanie - powiedziała Shipley. - Oczywiście. - Więc? - naciskał Keenan. Allbeury milczał przez chwilę. - Gdyby pani Patston zdecydowała się odejść, zrobiłbym wszystko, aby zgodziła się zamieszkać z córką w miejscu, gdzie obie byłyby bezpieczne. - Na dłuższą mete? - Tak. Nic innego nie wchodziłoby w rachubę. - Ale pan ciągłe czekał na jej ostateczną odpowiedź? - spytał Keenan. - Kiedy Mike Novak mi ją przekazał, pani Patston już nie żyła. Zabrał ich do błękitnego gabinetu i pozwolił http://www.autoczescikepno.pl temat dwóch upojnych nocy w Paryżu, przybyli tego samego dnia wynajętym citroenem. Ekipa - cała horda, jak w panice zauważyła Lizzie - zwaliła się wieczorem minibusem i lorą, z której wyładowano tony sprzętu. - Co to w ogóle za ludzie? - szepnęła Lizzie do Susan. - Nie mam bladego pojęcia. - Zdawało mi się, że Richard obiecywał kameralną atmosferę. - Może tak będzie. Może część z nich tylko pomaga przy rozładunku. Godzinę później Lizzie zadzwoniła do Marlow.
Allbeury'emu. - Proszę stanąć po drugiej stronie drzwi i dobrze zaczepić się o coś nogami - Śledził każdy ruch prawnika. - Niech pan da mi znak, jak będzie gotowy. Allbeury zniknął w biurze, wlokąc za sobą kabel. - Gotów! - krzyknął po chwili. Sprawdź przy córce, gotowa służyć jej chusteczkami, ale Lizzie, choć przybladła, zachowała kamienną twarz. - Lepiej wyrzuć to z siebie, jeśli potrafisz - powiedziała jej matka, nauczona wieloletnim doświadczeniem. - Spodziewam się, że potrafię - odparła Lizzie. - Jak do tego dojrzejesz. - Angela miała czerwone oczy. Lizzie pokiwała w milczeniu głową. - Oczywiście dzieci jeszcze nie wiedzą. - Rzeczywiście nie wiedzą, rozmawiałam już z nimi. - Pomyślałyśmy z Gilly - ciągnęła Angela, zaniepokojona jej chłodnym spokojem - że sama im zechcesz powiedzieć... To znaczy, nie żebyś chciała,