opowiadał jej ojciec, białe wille i bijące o skały fale. Odwróciła się od okna i powiedziała: — Pojadę z tobą, belle-mère! To będzie wspaniała przygoda! Tylko musimy uważać... bardzo uważać... by nikt nie przejrzał naszej gry! Kiedy dorożka zbliżała się do Dworca Wiktoria, Tempera przesiadła się z siedzenia koło lady Rothley na wąską ławeczkę naprzeciw, tyłem do koni. Spoglądając na macochę myślała, że nieźle się spisała przygotowując jej strój podróżny. Mimo wieloletniego noszenia, suknia była teraz nie do poznania. Spódnicę w kolorze mocnego błękitu Tempera obszyła krezami o tej samie barwie, podobnie jak żakiet, na który lady Rothley narzuciła wykończoną futerkiem pelerynę. Futro było stare — pochodziło jeszcze z zimowego płaszcza sir Francisa. Dzięki zwinnym dłoniom Tempery teraz ozdabiało grubą pluszową pelerynę lady Rothley. Z najmniej znoszonych czyści powstał szeroki kołnierz, okalający teraz piękną twarz macochy. Tempera zaś włożyła strój, który jak sądziła, powinna http://www.emedycyna-estetyczna.com.pl sądzisz? Gdyby ten dym był bardziej toksyczny, padlibyśmy jak muchy. - Wiem, też mi to powiedzieli. Przyjrzała mu się uważnie. - Wciąż jesteś we własnych ciuchach. Nie przemokłeś? - Wyschły. - Po raz drugi tej nocy błysnęło mu wspomnienie przytulnej kuchni Kat. Ale zaraz zgasło. Na chwilę zapadła cisza. - Rozmawiałam z Imo - odezwała się w końcu Zuzanna. Matthew milczał. - Powiedziała mi to samo, co tobie. - Słusznie. - Zdaje się, że chce mówić dalej. - Tak? - Głos Matthew brzmiał beznamiętnie, nieco ironicznie.
zastygła w tym wstrętnym, przerażającym grymasie. Mogło to nic nie znaczyć. Mogło jej chodzić o oskarżenie, że popchnęła, czyli zmusiła Chloe do fałszowania podpisów Matthew. Albo Imogen do oskarżenia Matthew o molestowanie seksualne. Jasne, że tak mogło być. Mogło. Sprawdź - Wiem. - Tak sądzę. Nigdy nie brakowało ci wrażliwości. - Mam nadzieję. O Boże, naprawdę w to wierzę... Wyobrażam sobie, że takie dziewczynki... a właściwie już młode kobiety będą na dłuższą metę potrzebowały uwagi, tego, żeby trzymać ich stronę. Oczywiście mają matkę, ale naprawdę ufam, że pozwolą mi się z sobą zaprzyjaźnić. - Zawsze chciałeś mieć dzieci. Właśnie zdałem sobie sprawę... - Że będę miał własne? Zupełnie małe? - Matthew uśmiechnął się do tej myśli. - Kto wie, może... Rozmawialiśmy o tym, ale zgodziliśmy się, że nie ma pośpiechu. - Z ciszy, jaka zapadła, domyślił się, że brat rozważa znowu wiek Karoliny. - Na razie całą swą miłość dam jej córkom. Wiem, że mogą nie być na to gotowe,