oczy, śliczne usta i kręcone rude włosy, sczesane gładko z twarzy, z wyjątkiem kilku wymykających się kosmyków. - Raczej nie, jeśli ci to nie przeszkadza. Dwa tygodnie po pierwszej wspólnej kolacji Clare wpro-wadziła się do jego mieszkania, a po trzech miesiącach wzięli cichy, radosny ślub. Praktycznie nie mieli w bliskim zasięgu nikogo z krewnych: rodzice Novaka - ojciec pochodzenia czeskiego i matka Angielka - zginęli w katastrofie lotniczej siedem lat wcześniej, a owdowiały ojciec Clare, Malcolm Killin, mieszkał w Szkocji, ale państwo młodzi i tak nie odczuwali potrzeby obecności ani rodziny, ani kogokolwiek innego. W tych pierwszych ekstatycznych dniach Novak zaledwie kilka razy doświadczył czegoś w rodzaju napięcia -z powodu wyjątkowo upierdliwego klienta czy bieżących kłopotów zagrażających płynności finansowej agencji Novak Investigations. Natomiast stresy Clare od tamtych drobnych przykrości dzieliła http://www.izolacja-dachu.com.pl - Znaczy, wy ich po prostu nie zauważyliście. W moim gar¬nizonie jest więcej niż dwie setki Straży. - Znaczy, ja ich prosto nie zauważyłam. Dziękuję za audiencję, bardzo... przykro było z was poznać. -- otworzyłam drzwi, przepuściłam wilka naprzód i wyszłam w ślad za nim, nie zrobiwszy nawet aluzji na ironiczny ukłon. Nie w moich przyzwyczajeniach odpowiadać lubieżnością na nie ukryte chamstwo. Spierać się z Władczynią mi też się nie chciało. Tym bardziej budować głośne przypuszczenia, dlaczego Straże nie zauważyli nas. Wydało mi się, że już znam odpowiedź. Gościnny dom był repliką tego, w którym żyłam w Dogewie, u Kryny. Czysty, lecz mało przytulny, bo sprawiał wrażenie niezamieszkanego. Od nakrytego stołu smacznie pachniało smażonym mięsem, u ścian stały cztery łóżka i dwie szafy, w jednej z nich akurat grzebała Orsana, wybierając sobie parę nowych butów. Kiedy weszłam, obróciła się i poskoczyła, ale nie zaczęła się ze mną witać. Ustawiłam się na nią z nie mniejszym podejrzeniem. Zrobiliśmy pary kroków naprzeciw przyjaciel kumplu i za¬stygli jak wkopani. - Słuchaj, Orsana. - przesadnie rześkim głosem zaczęłam, chowając rękę w kieszeń. - a nie chciałabyś spróbować niejakiego nadzwyczajnie pożytecznego dla zdrowia proszku? - Dziękuje. - odpowiedziała najemniczka, cofając się pod ścianę. – ja aż tak źle się nie czuje! - A jak inaczej będę wiedziała, że nie jesteś łożniakiem? - A nuż ty sama jesteś łożniakiem i chcesz mnie ubić? - Przecież to ja, nie gadaj głupstw. - strzeliłam palcami, i wokół palącej się na stole świecy pojawiły się dziesiątki złudnych fantomów. -- Niemożliwie jest skopiowanie magicznych zdolności, to część duszy, a nie ciała. Pamiętasz, opowiadałam ci, że rozbójnicy nazwali mnie “pustą” i chcieli po prostu zabić? Ostrożność powoli zaczęła opuszczać dziewczynę, Orsana z westchnieniem ulgi poszła naprzód, ale nie zamierzałam jeszcze jej przytulać.
wypisane na jej twarzy. Położył jej dłoń na ramieniu. - Ty drżysz, kochanie. - Nieprawda. - Chodź, usiądź tutaj. - Robię herbatę. - Ja to dokończę w minutę. - Poprowadził ją w Sprawdź nie jest wcale sprawą prostą. Ash starał się rozwiązać ten problem, przesiadując całymi wieczorami w gabinecie ojca i segregując jego papiery: do łóżka kładł się nad ranem, wstawał koło południa, po czym jechał do miasteczka, gdzie spotykał się z prawnikami i księgowymi, którzy pomagali mu uporządkować sprawy spadkowe. Był zdecydowany opuścić ranczo na dobre tak szybko, jak to możliwe, i dalej już nadzorować wszystko ze swojego domu w Kerrville. Po zaznajomieniu się z dokumentami ojca, po wielogodzinnych naradach z prawnikami i księgowymi orientował się mniej więcej, na czym stoi: majątek pozostawiony przez Bucka w większej części stanowiły