wrzosowiska? Prognozy mówią, że ta piękna pogoda nie potrwa już długo, więc warto z niej skorzystać. – Czemu nie? Dzieciaki z pewnością będą zachwycone, a nie ma to jak jedzenie na świeżym powietrzu. – Tylko, że... – zająknęła się – mój samochód nie jest tak elegancki i wygodny, do jakiego przywykły. – Och, im jest wszystko jedno – rzucił beztrosko. – Jednak będą potrzebowały fotelików dziecięcych. – Wiem. Mam dwa z czasów, gdy opiekowałam się Bellą i Rosie, ale brakuje trzeciego. – Rano wyjmę go z mojego samochodu – obiecał, idąc za nią do salonu. Weszło już w zwyczaj, że po kolacji Lily zostawała jeszcze trochę i zdawała Theo relację z wydarzeń dnia. Zauważyła, że szczególnie interesował się zachowaniem córki. Zapewniała go niezmiennie, że Freya jest bardzo grzeczna i zaskakująco dojrzała jak na swój wiek. – Uwielbia pomagać mi w opiece nad chłopcami oraz przy wszystkich innych zajęciach – mawiała, a on kiwał głową ze zdziwienia i smutku, że do niego córka odnosi się tak chłodno. http://www.liv-art.pl/media/ listy, drugą rozcierając czoło, odwrócił się. Tuż za nim stała Malinda Compton czyli Panna Doskonalska. Z daleka wydawała się tylko subtelna, z bliska od razu wprawiała człowieka w zakłopotanie. Arystokratyczna, nietykalna... obca. Od czubka miodowozłotego koka po podeszwy eleganckich pantofli reprezentowała dokładnie to, czym on nie był. Słowem - osoba kulturalna. Mimowolnie zrobił krok do tyłu, myśląc tylko o ucieczce. Malinda podeszła do niego z wyciągniętą ręką. - Jestem Malinda Compton. Cecile mówiła, że chce się pan ze mną widzieć. Wyciągnięta, ku niemu dłoń, tak jak cała reszta,
– Dzięki. – Powers jeszcze nie wrócił do swojego mieszkania – relacjonował Kondor. – Nie podróżował też pod żadnym ze znanych nam nazwisk. Sprawdziłem wszystko, co mogłem, i nic nie znalazłem. Po prostu zapadł się pod ziemię. – Nic podobnego. Sprawdź prawdziwe życie. Stworzone przez siły nieskończenie potężniejsze od ludzkich. Pochylił się i wziął do ręki kilka skalnych odłamków. Gładkie, kolorowe kamienie były ciepłe i mieniły się różnymi barwami. Żaden człowiek nie mógłby ich stworzyć. Ludzie woleli niszczyć. Oczywiście lubili też chwalić się swoimi wytworami, co nie zmieniało faktu, że historia ludzkości składała się z serii wojen i mordów. Największym osiągnięciem człowieka było ciągłe doskonalenie narzędzi zbrodni aż po bombę atomową. John tylko potrząsnął głową. W tych skałach było więcej mocy niż w jakiejkolwiek bombie. Jeśli nawet ludziom uda się w końcu pozabijać nawzajem, dzika przyroda pozostanie, dając świadectwo własnej mocy. John podniósł lornetkę do oczu, obserwując sylwetkę łowiącego na