prawie równą stanowi swego konta. - Proszę, oto pierwsza rata - powiedziała rzucając czek na biurko. - Nie chcę twoich pieniędzy. - A ja twojego współczucia i dobroczynności - odparła już od drzwi Malinda. - Malindo? - Tak? - zapytała nie odwracając się. - Chłopcy za tobą tęsknią. To nie było fair. - Ja za nimi też - szepnęła. I za tobą, dodała w myśli i z obawy, że się rozpłacze, szybko wyszła z pokoju. Cecile z pełnym nadziei uśmiechem powitała Malindę przed sklepem. - No i jak poszło? - Dobrze. - Nie zatrzymując się Malinda weszła do środka. Cecile pospieszyła za nią. - Wyjaśniłaś sprawę pieniędzy? - Tak. Nazwaliśmy to pożyczką i wręczyłam mu pierwszą ratę. http://www.nkcraft.pl/media/ - Niezłe? - wybełkotała poprzez trzeci kęs. - To jest przepyszne. Wytarła usta - wytarła właśnie, a nie osuszyła jak dama, zauważył Jack - i sięgnęła po frytki. W tej chwili panującą przy stole ciszę przeszyło monstrualne beknięcie. Wszystkie ręce zamarły w pół ruchu. Wszystkie głowy zwróciły się w stronę Jacka. - To nie ja. - Popatrzył na nich niewinnie i zaprzeczył ruchem głowy. Rozległo się kolejne beknięcie i tym razem wszystkie głowy zwróciły się w stronę Patryka. Siedział zadowolony z siebie na wysokim krzesełku obok Jacka. 118 JEDNA DLA PIĘCIU
W jej rozmyślania wdarł się jego głos: – Gdybyś się zgodziła, musiałabyś przyjeżdżać do mnie rano i zajmować się dziećmi, dopóki nie wrócę z pracy około siódmej. – Przeczesał dłonią włosy. – Przypuszczam, że podświadomie usiłuję znaleźć kogoś, kto zastąpi moją żonę – wyznał. – Co, naturalnie, jest absurdalne. Jak ktokolwiek mógłby zapełnić Sprawdź – Tak. – Na moment zakryła oczy wierzchem dłoni. – Pamiętasz, wtedy w Tulane... – głos zaczął jej się łamać – chyba miałeś rację. Luke zaklął pod nosem. – Nie, Kate, powiedziałem to w gniewie. Dlatego że sam czułem się podle i chciałem ci dopiec... – I właśnie dlatego powiedziałeś to, co myślisz – podchwyciła. – To była prawda. Może nie cała, ale zawsze. – Wypiła kolejnych parę łyków i pokiwała głową. – Wszystko zaczęło się od adopcji Emmy. Zaczęła mu opowiadać o ostatnich sześciu miesiącach. O tym, jak dostali Emmę i o pierwszych tygodniach z niemowlakiem. – Byłam tak bardzo szczęśliwa, że nie zwracałam uwagi na to, co działo się z Richardem. Przynajmniej na początku. – Wstała z westchnieniem i podeszła do okna z widokiem na podwórko. Spojrzała w