- Obyś się nie myliła, w końcu znasz go lepiej niż ja. Ale załóżmy... tylko na chwilę... że jednak, to oznaczałoby, że córki Karo są wychowywane przez... - Matthew ich nie wychowuje. - Są pod jego opieką. - Zuzanna dostrzegła niechęć swojej rozmówczyni. - Po prostu chciałam się upewnić, że o tym wiesz, Sylwio. - Nabrała powietrza. - I moim zdaniem, powinnyśmy uważniej przyglądać się dziewczynkom. - My? Zuzanna udała, że nie słyszy ironii w jej głosie. - Od pewnego czasu nie zajmuję się Imo zawodowo. Przyszło mi do głowy, że te nieprzyjemności mogą ją jeszcze bardziej przytłoczyć, bo przecież obie wiemy, jaka jest wrażliwa, prawda? - Czy interes tak kiepsko idzie - wyrwało się Sylwii bez zastanowienia - że na gwałt poszukujesz pacjentów? 217 Zuzanna zaczerwieniła się gwałtownie, ale wytrzymała cios. - Widzę, że nie do końca mi wierzysz. Ale jeśli nie mam racji, to niech ci wystarczy, że zajęłabym się Imo bez honorarium. - Przepraszam. - Bez względu na liczne wady Zuzanny, Sylwia http://www.przydomowa-oczyszczalnia.info.pl Mokre szmaty. Przedostał się do kuchni, wpadł na krzesło i stłumiwszy przekleństwo, zamrugał kilkakrotnie piekącymi oczami. Gdzieś z prawej strony zaszczekał Kahli. - Cześć, stary! - Pies kulił się pod tylnymi drzwiami. - Już cię wypuszczam. 346 Obrócił klucz w zamku i zawahał się przez chwilę (wiatr mógł wzmocnić ogień), ale w końcu zaryzykował. Wywlókł szybko psa za kudły i zaraz zatrzasnął za nim drzwi. Potem znalazł stos ścierek, namoczył je starannie, modląc się w myślach, by Kat dotarła bezpiecznie do sąsiadów, i ruszył na górę. Dym był tu gęściejszy, ale ogień jeszcze się nie rozprzestrzenił.
- Żartujesz?! - wykrzyknęła Imogen. - Nie - odrzekła Karolina. - Nie ma mowy, rozumiesz? Wykluczone! - Też tak uważam - poparła ją Flic. Jechały przez Primrose Hill Road rangę roverem Karoliny, która wiozła je ze szkoły do domu. Chloe poszła do kina z rodziną Sprawdź drugiego męża. Żadna z nich nigdy nawet nie pomyślała o księciu. Jednak teraz książę zaprosił lady Rothley na południe Francji i wydało się całkiem prawdopodobne, że jest nią zainteresowany. — Muszę mieć nowe stroje, piękne stroje! — rzekła lady Rothley stanowczo. Tempera odparła bez wahania: — Oczywiście, belle-mère, zaraz zaniosę rysunek Dürera do przyjaciela ojca, który pracuje w Galerii Narodowej. Zawsze podziwiał ten rysunek, więc jeśli nawet sam nie będzie mógł go kupić, pomoże mi dotrzeć do kogoś, kto to zrobi.